Fotograferen als postzegelverzamelen: van flippo’s tot iconische locaties

Tekst en foto’s: Ellen van den Doel

Herinner je je de flippo’s in chips of de voetbalplaatjes die je als kind spaarde? Je ruilde ze, verzamelde ze en voelde voldoening als je je album compleet had. Ik heb zelfs de flippo mappen nog liggen. Veel fotografen herkennen iets soortgelijks: we verzamelen locaties. Van iconische zonsopkomsten tot mysterieuze bossen of schilderachtige meren. Maar waarom doen we dat eigenlijk? Is het de drang om bij te blijven op social media, een soort FOMO, of zitten we gewoon van nature in de verzamelmodus?

De verzamelmentaliteit van fotografen
Net als postzegelverzamelaars of flippo-fanaten zijn veel fotografen voortdurend op zoek naar het “volledige album”: de ultieme reeks locaties, de perfecte vogel of de iconische mistige vallei. Denk aan de IJsvogel voor vogelfotografen: die felblauwe flits van een vogel bij een rivier wordt door velen gezocht, vaak jarenlang. Landschapsfotografen in Nederland hebben hun favoriete “klassiekers”: het Speulderbos in de mist, de tulpen in het voorjaar of een rij molens in Kinderdijk. In het buitenland zijn het locaties zoals Lago di Braies in Italië of de Diamond Beach in IJsland waar iedereen minstens één keer een foto van wil maken.

Social media versterkt dit nog: je ziet de foto’s van anderen en denkt soms dat je achterloopt. Net als bij een verzameling flippo’s of voetbalplaatjes lijkt het alsof je iets mist als je niet meedoet. Maar het gaat niet om het complete album; het gaat om het proces en de ervaring zelf.

FOMO of passie?
Het is makkelijk om deze verzameldrang als negatief te zien: een FOMO-effect waardoor je elk weekend ergens anders moet zijn. Maar het kan ook een gezonde passie zijn. Het zoeken naar locaties scherpt je oog en je techniek, en het motiveert om nieuwe uitdagingen aan te gaan.

Voor vogelfotografen kan dit betekenen dat je maanden wacht op dat ene moment dat de IJsvogel verschijnt. Voor landschapsfotografen kan het betekenen dat je in de vroege ochtend in Speulderbos of bij Lago di Braies staat, wachtend op het perfecte licht en de mist die alles verandert. Het gaat erom dat je je bewust bent van waarom je op pad gaat: is het om te “vinken” of om te kijken en te beleven?

Origineel blijven in een wereld van verzamelaars
Het mooie van verzamelen is dat je er ook je eigen draai aan kunt geven. Twee fotografen kunnen op dezelfde plek staan, maar hun foto’s kunnen totaal verschillend zijn. Het Speulderbos in de mist kan op talloze manieren worden vastgelegd: een breed landschap met de kronkelende eiken, of een close-up van een druppel op mos. Lago di Braies kun je fotograferen als iconisch postkaartbeeld, maar ook vanuit een onverwachte hoek die niemand anders ziet.

Het gaat om bewustwording: je mag verzamelen, maar laat je creativiteit en persoonlijke blik spreken. Het is de balans tussen het vangen van iconische locaties en het vertellen van je eigen verhaal.

Een kritische noot: niet verdwalen in FOMO
Het gevaar van verzamelen is dat je jezelf verliest in het najagen van alle locaties en het afvinken van een lijstje. Als fotograaf kan het voelen alsof je constant achter de “volgende must-see” aanrent, waardoor je de magie van het moment mist. Mist, licht en sfeer zijn vluchtig; geen checklist kan dat vervangen. De echte waarde van fotografie ligt niet in het aantal locaties dat je hebt bezocht, maar in de momenten die je hebt ervaren, de keuzes die je hebt gemaakt en het verhaal dat je vertelt met je beelden. Vergeet niet, de lijst is nooit compleet. Dus laat dat gevoel van FOMO los, dat werkt alleen maar frustrerend. Lees ook eens dit artikel over valkuilen in de fotografie.

Conclusie:
Verzamelen is menselijk. Of het nu flippo’s, postzegels of fotografielocaties zijn, het geeft structuur, plezier en motivatie. Als fotograaf kun je leren van die verzamelmentaliteit, zonder dat het je creativiteit beperkt. Kies bewust wát je verzamelt, hoe je het vastlegt, en laat je eigen stem horen. Zo wordt je serie foto’s niet alleen een verzameling, maar een persoonlijk verhaal – en verlies jezelf niet in een eindeloze race van FOMO.