Tekst en foto’s: Karin de Bruin
Gek woord FOMO, waar staat het voor, wat doet het met je, en wat kun je er tegen proberen te doen?
Balen als je eens een mooie zonsopkomst of zonsondergang mist, omdat je thuis op de bank zit, is niet zo erg. Het wordt pas vervelend als je met een lang gezicht een gezellig familie uitje verstoort, met je rug naar het raam gaat zitten als je met vrienden gaat eten, of angstvallig het weer in Nederland in de gaten houdt als je zelf op een tropisch eiland zit… Als je bang bent dat je iets zult missen, en daar absoluut niet mee om kunt gaan heb je last van FOMO oftewel Fear of Missing Out.

Ik denk dat de meeste fotografen deze term wel herkennen. Hoe verder je met fotograferen komt, hoe groter het balen wordt. Je verdiept je namelijk steeds meer in de elementen die de omstandigheden voor jouw vorm van fotografie de mooiste maken. Ben je natuurfotograaf, dan wil je er zijn als die bijzondere vlinder rond dwarrelt, ben je sportfotograaf dan wil je uiteraard Max een keer zien winnen, en ben je landschapsfotograaf zoals ik … dan verdiep je je in het weer, in al zijn facetten, om te leren wanneer de beste kansen voor mooie omstandigheden zijn. Want eerlijk is eerlijk, we denken dat we het weer kunnen voorspellen, maar daarin worden we vaak genoeg teruggefloten, maar je wilt in ieder geval snappen wanneer zich mogelijk een goede kans voordoet. (Wil je dit ook leren, volg dan de online cursus weer en planning).

Na een aantal jaar “van alles wat doen” wist ik wat ik het leukste vond om te fotograferen nl. landschappen, het liefst aan het water en met gebruikmaking van filters. Zeker in het begin had ik door omstandigheden alle tijd. Privé en ook zakelijk kon ik het zo regelen dat ik vaak 2x per dag op pad ging. Ik maakte veel fouten, leerde hiervan en ging de dag erna gewoon weer naar dezelfde plek terug om het nog eens anders en dan beter proberen vast te leggen. Als er dan eens een mooie lucht was, stond ik er gewoon. Overigens stond ik er ook als het regende want ja … het weer ‘lezen daar had ik nog niet echt van gehoord. Maar ik werd selectiever, ik probeerde me in het weer te verdiepen, de getijden aan de kust, eventuele drukte bij steigers etc…. Daarnaast werd er ook op andere gebieden aan me getrokken en zo gebeurde het dat ik niet elke dag op pad ging, of in ieder geval niet 2x per dag. Maar hierdoor kwam “het gevaar” om de hoek kijken dat ik er eens niet stond als het mooi werd.

Het kon gebeuren dat ik niet de gezelligste was als ik met het gezin op pad was, tijdens etentjes met vriendinnen werd ik wat zwijgzamer en als ik in het buitenland op vakantie was en ik kreeg door dat het in Nederland knalde dan verloor de Chinese Muur toch een stukje van zijn glans. Dit is erg, heel erg zelfs. Maar ik geloof niet dat ik het me hier erg bewust van was. Ik probeerde het te verstoppen en dacht dat het me lukte … Ergens is toch het besef gekomen … misschien dat ik een nare opmerking van mijn man kreeg, of dat ik op een dag iemand een foto liet zien van een werkelijk schitterend moment de avond daarvoor waar de natuur zich van haar beste kant liet zien … en wat kreeg ik als reactie … “oh maar die foto heb je al eens laten zien. Ach, jouw foto’s lijken allemaal op elkaar”… En bedankt!

Het werd tijd voor actie. Ik heb mezelf echt vreselijk op de proef gesteld. Op pad gaan voor zonsondergang maar geen camera meenemen, dat doet zeer kan ik je vertellen. Of bewust thuis blijven als je verwacht dat de lucht iets moois gaat laten zien. Thuis met visite voor het raam gaan staan en samen genieten van een mooie zonsondergang. Een duik nemen in het archief op zoek naar een moment die erg lijkt op de gemiste kans. Het heeft me helpen relativeren. Ik kan er nu enigszins mee omgaan. En eigenlijk meer genieten van de momenten zonder camera.
Maar eerlijk is eerlijk, loslaten wil ik het niet. Ik wil graag in de gaten houden hoeveel kansen er zijn, het liefst sta ik er. Ik kan er zo van genieten! Als ik op het strand sta en als dan ook die lucht nog eens mooi wordt, kan mijn dag niet stuk. Maar mis ik die mooie lucht dan zijn er dus andere dingen die veel belangrijker zijn! Want die zijn er ook! Hoe ga jij er mee om? Laat het weten in de reacties.
Pingback: FOMO – created by Karin de Bruin
23 maart “24
Ohh zo herkenbaar dit!! Baal als een hele grote stekker als mijn vrije dag geen fijne zonsopgang levert, ga er speciaal voor op uit ja en dan blijft ’t grijs… Niet fijn… Gelukkig is daar dan toch ’t archief met fotokus die wel die kleur hebben van deze zelfde periode…
En dan heb je nog die ene foto die je graag wilde plaatsen 🙂
Mijn man zegt altijd ; lieverd de zon gaat iedere ochtend weer gewoon op dussss kansen genoeg 😁!!
Wat een hobby 📸
Zo herkenbaar en fijn om te lezen. Om allerlei redenen niet gaan of niet kunnen. En dan daarna balen als ik foto’s op insta of fb zie van dat moment. Ik probeer het los te laten en niet op social media te kijken op dat moment. Het blijft lastig.
Zo herkenbaar en fijn om te lezen. Om allerlei redenen niet gaan of niet kunnen. En dan daarna balen als ik foto’s op insta of fb zie van dat moment. Ik probeer het los te laten en niet op social media te kijken op dat moment. Het blijft lastig.
Heel herkenbaar!! Ik kijk ook altijd naar de lucht als ik dan van het werk onderweg ben naar huis en dan is het regelmatig een bepaald woord uitsprekend wat ik hier niet ga herhalen haha 😂😂
Maar goed zoals je in het artikel al omschreef Karin zijn er andere dingen ook belangrijk in het leven maar toch…. toch is het nog steeds een beetje balen op dat moment!
Ik heb dat ook wel. Ik doe meestal het rolgordijn dicht van de keuken zodat ik het niet hoef te zien. Maar dan komt mijn man thuis omdat hij de honden uit heeft gelaten en heeft dan een wazige telefoonfoto van de knal roze lucht die eruit springt. En als ik dan ga dan is er niks te zien ! Pfff…. weer een gemiste kans. Maar ik ga naar de lezing van Paul Begijn. Misschien dat ik er iets van opsteek…